<---! Αυτή η κουβέντα δεν γίνεται για να αποδείξουμε κάτι. --->
Αφορμή για αυτά που γράφω είναι η απόσυρση του Steve Jobs για το εξάμηνο που λένε πως χρειάζεται, ώστε να περιποιηθεί το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρεί. Σε μια αναφορά σε αυτό το θέμα λοιπόν, βρήκα μια κουβέντα του ανθρώπου για τον οποίο γίνεται ο λόγος:"Όταν ήμουν 17 χρονών είχα διαβάσει κάπου πως «όταν ζεις την κάθε ημέρα σου σαν να είναι η τελευταία, τότε σίγουρα κάποια στιγμή αυτή η ημέρα θα έρθει». Μου έκανε εντύπωση και έκτοτε τα τελευταία 33 χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζω στο καθρέπτη και διερωτώμαι: «Αν σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής μου, θα ήθελα να κάνω αυτά που έχω προγραμματίσει;». Κάθε φορά που η απάντηση είναι όχι για πολλές ημέρες στη σειρά, καταλαβαίνω πως πρέπει να αλλάξω κάτι... Η γνώση πως ο θάνατος είναι κοντά ήταν το σημαντικότερο εργαλείο που γνώρισα εγώ ποτέ για να κάνω τις μεγάλες επιλογές στη ζωή μου... Η γνώση πως ο θάνατος είναι κοντά, είναι ο καλύτερος τρόπος που εγώ ξέρω για να αποφύγεις την παγίδα να σκέφτεσαι πως έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου".
«Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου».
Είναι πραγματικά μια υπέροχη σκέψη! Δεν μπορώ όμως να μην πω, πως βλέπω τουλάχιστον δύο όψεις σε αυτό το νόμισμα.
Γιατί η καρδιά σου [καρδιά Α], μπορεί να έχει την ατυχία να βρίσκεται σε ένα σώμα που κατοικεί στο Πολεμιστάν, και τα λεπτά που περνάνε είναι δύσκολα και όλα είναι τόσο κρίσιμα και τόσο επικίνδυνα και τα λεπτά που περνάνε είναι δύσκολα και περνάνε και είναι δύσκολα και ΜΠΟΥΜ! Η καρδιά σου μπορεί να βρεθεί στο πεζοδρόμιο.
Γιατί η καρδιά σου [καρδιά Β], μπορεί να έχει -και πάλι- την ατυχία να βρίσκεται σε ένα σώμα που διαθέτει ένα μυαλό το οποίο έχει άλλα σχέδια για σένα, ή μάλλον καθόλου σχέδια. Ένα «μυαλό» που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα σπουδαίο, για τίποτα μεγάλο, ένα μυαλό που θα πάει σε ΜΙΑ δουλειά, θα σχολάσει και θα πάει για καφέ και μετά για φαγητό και μετά για ένα ποτάκι, και το μόνο για το οποίο θα προβληματιστεί είναι οι λεπτομέρειες του πως θα γίνουν όλα αυτά. Η καρδιά σου μπορεί να βρεθεί -35 χρόνια μετά- παχύσαρκη και δυστυχισμένη, σχεδόν σταματημένη, μπροστά στην τηλεόραση.
Γιατί η καρδιά σου, μπορεί και πολλά ακόμα…
<---! Όμως αυτή η κουβέντα δεν γίνεται για να αποδείξουμε κάτι. --->
«Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου».
Είναι πραγματικά μια υπέροχη σκέψη! Δεν μπορώ όμως να μην πω, πως βλέπω τουλάχιστον ΑΛΛΕΣ δύο όψεις σε αυτό το νόμισμα.
Την καρδιά σου [καρδιά Γ] να την ακολουθήσεις, αλλά για πού; Είσαι άνθρωπος με ενδιαφέροντα, άνθρωπος που θες να μαθαίνεις πολλά, που θες να πράττεις άλλα τόσα. Καθημερινά λοιπόν προσπαθείς, υπάρχει βέβαια και μια δουλειά –όλοι χρειαζόμαστε έναν χορηγό για την διαβίωσή μας-, δουλεύεις πολύ, εξαντλείσαι εξίσου πολύ, όμως είπαμε, είσαι άνθρωπος με ενδιαφέροντα. Γυρνάς λοιπόν από το γραφείο και μένεις ξάγρυπνος όσο περισσότερο γίνεται για να κάνεις όλα τα υπόλοιπα που θα σε γεμίσουν, που θα σε εξελίξουν, που θα σε κάνουν να πας ένα βήμα παραπάνω… που όμως τελικά κανείς δεν μπορεί να σου πει αν: θα τα κάνεις ποτέ και επαγγελματικά, αν θα βγάλεις έστω και λίγα λεφτά από αυτά, αν θα αναγνωριστούν από έναν και μόνο άνθρωπο, αν τελικά -εκτός από τη δική σου ικανοποίηση- έχουν κάποιο άλλο, πιο διαφορετικό σκοπό.
Η καρδιά σου πάει να κατακτήσει, την γνώση, τις εμπειρίες και άλλα όμορφα και όπως λέει και ο κακός ο γείτονας, περιττά.
Την καρδιά σου [καρδιά Δ] να την ακολουθήσεις, αλλά για πού; Είσαι άνθρωπος με ενδιαφέροντα, άνθρωπος που θες να μαθαίνεις πολλά, που θες να πράττεις άλλα τόσα, που σε πληγώνουν και σε λυπούν πολύ όλα τα άδικα και στενάχωρα που συμβαίνουν στον κόσμο. Υπάρχει βέβαια και μια δουλειά –όλοι χρειαζόμαστε έναν χορηγό για την διαβίωσή μας-, δουλεύεις πολύ, εξαντλείσαι εξίσου πολύ. Γυρνάς από το γραφείο και ασχολείσαι με ό,τι κοινωφελές μπορεί κανείς να φανταστεί, μαζεύεις ρούχα και παιχνίδια, οργανώνεσαι μέσα του blog σου, συμμετέχεις σε οργανώσεις, μαζεύεις λεφτά, υιοθέτησες ένα παιδάκι από το Πολεμιστάν, υιοθέτησες και ένα αρκουδάκι από εκείνο το βουνό που πήγες πέρσι τα Χριστούγεννα. Αλλά. Όλο αυτό το κακό, που υπάρχει μπρος στα γυαλιστερά σου μάτια, μετά και απ’ όλα αυτά που έχεις κάνει για τον κόσμο, είναι εξίσου μεγάλο, εξίσου λυπηρό.
Η καρδιά σου είναι η Μητέρα Τερέζα, ο Ερυθρός Σταυρός, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, κι όμως η αδικία στον κόσμο είναι ακόμα μεγάλη.
Θυμίζω:
<---! Αυτή η κουβέντα δεν γίνεται για να αποδείξουμε κάτι. --->
«Η γνώση πως ο θάνατος είναι κοντά, είναι ο καλύτερος τρόπος που εγώ ξέρω, για να αποφύγεις την παγίδα να σκέφτεσαι πως έχεις κάτι να χάσεις.»
Αν είσαι η καρδιά Α, ή ΦΤΥΝΕΙΣ όλο σου το έθνος και την οικογένεια και γίνεσαι το φτωχό παιδί από το Πολεμιστάν, που ήταν φιλόδοξο πολύ και κατάφερε να έρθει στην Ευρώπη, να διαπρέψει και να καταπλήξει τους πάντες -δεν μας νοιάζει τώρα σε τι- ή μένεις εκεί και «ο θάνατος είναι πολύ κοντά». Καρδιά πεζοδρομίου.
Αν είσαι η καρδιά Β, ή ΞΥΠΝΑΣ –μεταφορικά πάντα- μια μέρα και γίνεσαι η καρδιά Γ ή καρδιά Δ και νιώθεις πιο χρήσιμος και άξιος, σε γενικές γραμμές, ή μένεις εκεί και «ο θάνατος είναι πολύ κοντά». Καρδιά σταματημένη, μπροστά στην τηλεόραση.
Τώρα, αν είσαι η καρδιά Γ ή η καρδιά Δ, είσαι -εκτός από πιο τυχερός, και- ένας από μας. Το νόημα της ζωής δύσκολα να το βρεις –δουλεύεις και πολλές ώρες, δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια- όμως σίγουρα αυτό που –μέσα από τα καθημερινά σου «ενδιαφέροντα»- κάνεις, είναι να απομακρύνεσαι από το θάνατο. Μην παρεξηγηθώ. Μια «κακιά στιγμή όπως λένε» μπορεί να σε κάνει κι εσένα καρδιά Α. Όμως. Σήμερα λογικά, δεν είναι η τελευταία μέρα της ζωής σου. Σήμερα –όπως πολύ ωραία είπαν διάφοροι- είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου. Κράτα λοιπόν τον θάνατο μακριά, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Δουλεύοντας, διαβάζοντας, μοιράσου με τους ανθρώπους ό,τι σου κάνει κέφι, βγάλε την ενέργειά σου όλη -αύριο που θα ξυπνήσεις θα υπάρχει κι άλλη δίπλα στο μαξιλάρι σου- και σκόρπισέ την όπου νομίζεις, με όποιον τρόπο σε ευχαριστεί.
Μόνο κράτα το θάνατο μακριά σου.
No comments:
Post a Comment