Τα κλειδιά των ερχόμενων ημερών

Δίπλα στις ταυτότητες των φωτεινών δωματίων,
παρατημένα τα κλειδιά των ερχόμενων ημερών.
Ένα τσαλακωμένο περιτύλιγμα -για την αναπνοή των επόμενων σκέψεων-
κι ο αναπτήρας που θ' ανάψει τις νοτισμένες ζωές μας.

Ήθελα να ακούσεις πως ανασαίνουν τα βράδια μου
κι ύστερα ν 'ακουμπήσεις επάνω στο εδώ μου.
Κι ήθελα να σου πω, πως γεννιούνται τα ποιήματα
κι εσύ να γιορτάσεις που είμαστε εδώ.

Φόρεσες το μπουφάν,
κράτησες στο χέρι τα κλειδιά
κι έκατσες στην καρέκλα κρατώντας αγκαλιά μια σιωπή.
Με την πλάτη σου γυρισμένη
σ' όλα μας τα παράθυρα.

Κάποιος χτυπάει την πόρτα.
Θ' ανοίξω.