27.2.09

Me, my avatar and I



DimitrAT= Dimitra Themeli
DimitrAT= Dimitr(a) Athens
DimitrAT= Dimitr@

Μικροί, απλοί συνδιασμοί. Τίποτα παραπάνω.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει κάτι σύνθετο ή περίπλοκο, ούτε κάποια ιστορία πίσω από το ψευδώνυμό μου, στην πραγματικότητα είναι το όνομά μου.
Ομοίως συμβαίνει και με το avatar μου.
Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι ποια εικόνα θα χρησιμοποιήσω, οι υποψηφιότητες ήταν τόσες πολλές που δεν κατάφερα ποτέ να διαλέξω κάποια από όσες είχα συλλέξει, εικόνες από κόμικς, από εξώφυλλα δίσκων, εικόνες από χίλια δυο σημεία του internet. Ένιωθα πως αργά ή γρήγορα, όποια από όλες αυτές έβαζα, θα την βαριόμουν. Δεν το έψαξα παραπάνω. Φωτογραφίες διακοπών. Καλοκαίρι 2008 στην Αλόννησο. Εγώ και πάλι εγώ, σε μια εικόνα γνώριμη για όσους με ξέρουν και με το κάδρο καθορισμένο από τον φωτογράφο και όχι από το photoshop. Δεν το έψαξα παραπάνω.
Η φωτό αυτή συνοδεύει όλα τα profile μου, όπου το απαιτεί κάποια εγγραφή.
Στη συνέχεια μου άρεσε πολύ αυτή η σκέψη, να μην «κρυφτώ» δηλαδή πίσω από μια εικόνα ή ένα ψευδώνυμο, και που τελικά να μην είμαι κυριολεκτικά εγώ. Δεν ήθελα να υπάρχει κανένα ίχνος μάσκας, απλά ένα μικρό παιχνίδι, στην εικόνα και στις λέξεις, για να κάνουμε και λίγο εντύπωση βρε παιδί. ;-p

Κι όλα αυτά τα γράφω, στα πλαίσια του παιχνιδιού, μίλησε για το avatar σου ή και για το ψευδώνυμό σου και ύστερα δώσε τη σκυτάλη σε 5 άλλα blogs που εσύ θέλεις, το «χρέος» μου το έκανα, για το πρώτο κομμάτι μόνο. Θα ήθελα να μην προχωρήσω στέλνοντας αυτή την «υποχρέωση» σε άλλους 5, γιατί πραγματικά θα νιώσω, σαν αυτά τα ανατριχιαστικά mail που όλοι έχουμε λάβει, τα οποία αν δεν τα προωθήσουμε σε 5 φίλους μας κάτι κακό θα μας συμβεί.

Μου έδωσε την σκυτάλη για αυτό το παιχνίδι ο webwalker, τον ευχαριστώ πολύ, και τώρα, ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε ένα νέο παιχνίδι και είστε όλοι επρόσδεκτοι. Μείνετε συντονισμένοι...

21.2.09

Γιατί είμαι ο γείτονας, «που έφυγε για διακοπές».





Rock me...
...γιατί αρχές του έτους «φεύγω» πάντα,
προγραμματισμένη, σαν πτήση χωρίς καθυστέρηση.
Είναι ίσως που έρχεται και η άνοιξη.
Mοιάζει με το άγχος και την αγωνία που νιώθουμε,
όχι γι’ αυτά που είναι εδώ αλλά γι’ αυτά που θα ‘ρθουν.

Είναι που πεθαίνω για τη φυσαρμόνικα και δεν μπορώ να μην είμαι blue.

Δεν είναι φευγιό, για να ‘μαστε σαφείς.
Είναι που δεν γίνονται οι απαιτούμενες συνδέσεις,
είναι που μοιάζουμε με παρεξήγηση,
και που πεθαίνω βέβαια και για τη φυσαρμόνικα.
Είναι που ο τόπος μοιάζει αλλιώς και που οι άνθρωποι είναι θλιβεροί,
μα και που πεθαίνω βέβαια και για τη φυσαρμόνικα.

Είναι που ένα φιλαράκι λέει να την κάνει και μας λείπει ήδη, θλιμένα,
σαν εκείνη τη φυσαρμόνικα.
Είναι και που ένα άλλο έχει ζόρια δύσκολα,
κι εγώ δεν ξέρω να του παίζω φυσαρμόνικα.

Θα ισιώσουν όλα ρε παίδες, θα δείτε.
Θα γίνουμε πάλι ωραίοι
κι από πίσω θα παίζει...