Αλήθειες κατά παραγγελία

Μην με κοιτάζεις έτσι.
Το έτσι είναι τόπος, κι εσύ ούτε που τον ταξίδεψες καμιά φορά.
Δεν υπάρχουν εκλεπτυσμένες αλήθειες να εξηγήσω.
Αυτός ο τόπος ούτε μυστικός είναι, ούτε και τροπικός.
Και τα νούμερα του καθενός μας είναι προκαθορισμένα.

Μην με κοιτάζεις έτσι.
Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν με έχουν κλειδωμένη.
Έχουμε πόρτες, αληθινές, αλλά δεν κρέμεται κλειδί.
Αυτός ο τόπος ούτε φυλακή είναι, ούτε εξορία.
Μα τα νούμερα του καθενός μας γίνονται εντός του προαυλίου.

Μην με κοιτάζεις έτσι.
Για να είμαστε ειλικρινείς, εδώ είναι όλα υπό έλεγχο.
Μας είπαν πως έχουμε συστήματα υψίστης ασφαλείας.
Αυτός ο τόπος είναι γεμάτος μεγάλα παράθυρα με θέα.
Ακόμα και τα νούμερα του καθενός μας βλέπουμε από κει.

Μην με κοιτάζεις έτσι.
Επίμονα ζητάς εδώ και μέρες να σου πω. Επίμονα.
Κι αυτές οι πέτρες στο προαύλιο νιώθω πως θα με πυροβολήσουν.
Αυτός ο τόπος δεν έχει κάτι που να σε αφορά, στο λέω.
Και τα νούμερά μου ήταν δεμένα σε χαρτί πάνω στην πέτρα.

Το μόνο που μπορώ να σου πω,
η διαμονή ήταν πακέτο με τα οδοιπορικά. Μια τιμή.
Μην με κοιτάζεις έτσι. Έχω ξεχάσει πόσο.
Το συμβόλαιο ήταν δελεαστικό, όχι πως χρειαζόμουν.
Ούτε συμβόλαιο, ούτε δέλεαρ.
Ήταν όμως πακέτο.

Οι νέοι είναι πολύ χαρούμενοι.
Στα νούμερα φοράνε σιδερωμένες τις στολές.
Οι παλιοί δεν λένε κουβέντα.
Δεν ξέρω καν αν κάνουν όλοι το νούμερο τους.
Μοιάζουν να ‘ναι λίγοι οι παλιοί.
Στ’ αλήθεια όμως δεν ξέρω, φεύγουν ή πεθαίνουν;
Κανένα από τα δύο δεν ήταν στο συμβόλαιο.

Τις τελευταίες μέρες νιώθω αδιάθετη.
Είχα καιρό να αρρωστήσω.
Δεν με πειράζει, μόνο που βλέπω κάτι αλλόκοτα όνειρα.
Και το πρωί, σηκώνομαι και κάνω περίεργες σκέψεις.
Σκέφτομαι που μου ζητάς να σου πω για κείνες τις μεγάλες αλήθειες
και αναρωτιέμαι αν φταίει, ίσως, το ότι δεν έχεις καλή θέα
ή γιατί μπορεί να νιώθεις ανασφάλεια.
Είναι και κάτι που με έχει τρομάξει.
Σκέφτηκα χθες να έρθω να σε δω. Περίεργη σκέψη, ε;
Μην με κοιτάζεις έτσι.

Οι μεγάλες αλήθειες...
Με θυμώνεις.
Ούτε που μπήκες στον κόπο να ταξίδεψες προς τα δω καμιά φορά
και θες να μάθεις τώρα πως μυρίζει ο πηλός όταν τον πλάθεις.
Αφού ξέρεις να δίνεις σχήμα τι σε νοιάζει παραπάνω, μου λες;

Έχεις δίκιο, τόση ώρα μιλάω και είναι όλα... παλιά και εντυπώσεις.
Τι να τις κάνεις τις εντυπώσεις; Έχεις δίκιο.

Αλήθειες κατά παραγγελία.

Οι πόρτες μπορούν να είναι κλειδωμένες ακόμα κι ας μην κρέμεται κλειδί.
Σημασία έχει, αν είσαι μέσα ή στο πλατύσκαλο.

Τα παράθυρα θα διαθέτουν πάντα θέα, για όλα τα γούστα.
Σημασία έχει, αν κοιτάς ή κάποιος κοιτάει εσένα.

Μεγάλες αλήθειες...

Εμένα μου μοιάζουν όλες προφανείς.
Μόνο που δεν θυμάμαι τι πρέπει να κάνω στο νούμερο μου.
Και θα είναι πάντοτε μεγάλες, όσο αντέχεις να σε αφορούν.
Εσύ τώρα, έλα κάτσε εδώ δίπλα
και κοίταξε με.
Πόσες μεγάλες αλήθειες χωράνε στο προαύλιό σου;