29.11.08

Indigo night


Άλλο ένα ελεύθερο πνεύμα -παλιά συμμαθήτρια- που είχε μέσα της, απ’ ό,τι φαίνεται, ό,τι χρειάζεται για να γίνει «λαμπρό αστέρι» στον ουρανό της τέχνης.
Την ανακάλυψα τυχαία στο internet, μετά από πολλά χρόνια, σε μια αναζήτηση ανθρώπων που είχαν μέσα τους την σπίθα, που είχαμε ονειρευτεί κάτι παραπάνω, ανθρώπων που δεν ήταν τυχαίοι, που δεν ήταν μέσα στα πράγματα, αλλά τα παρακολουθούσαν με μια άλλη γνώση, με μια σοφία, παιδική τότε, που όμως ήταν θέμα χρόνου να ωριμάσει.
Ανθρώπων έξω από την κορνίζα.
Η Evangelia Kranioti ζει πια στο Παρίσι. Δεν ξέρω αν είναι ευτυχισμένη (την περιμένω μέσα στα Χριστούγεννα, για μια πρώτη συνάντηση μετά από τόσο καιρό), δεν ξέρω αν τα πράγματα ήταν όπως τα φαντάστηκε, δεν ξέρω τίποτα για εκείνη πια.
Ξέρω όμως πως βρέθηκα μπροστά σε μια σειρά φωτογραφιών που με έπιασαν απ’ τους ώμους και με ταρακούνησαν για τα καλά. Εικόνες που είναι βγαλμένες από έναν τόσο ιδιαίτερο ψυχισμό. Εικόνες που άλλες φορές σοκάρουν και άλλες είναι τρυφερές, αγαπημένες, περιμένουν να πιάσουν στεριά, περιμένουν κάποιο θαύμα να συμβεί, ή απλά ζουν τη δικιά τους καθημερινότητα.
Μέσα σε όλα αυτά που βλέπω καθημερινά γύρω μου, η Evangelia ήρθε για να σπάσει αυτή τη μιζέρια που βρίσκεις πια παντού, με έκανε να δω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν αρκούνται μόνο στο να πάνε σε ένα γραφείο και να πάρουν έναν μισθό, που δεν ξεχάσανε πως ήταν τα καλοκαίρια στο νησί όταν ήμασταν μικροί, που δεν ξέχασαν πόση διαφορετικότητα υπάρχει γύρω μας και πόσο μοναδικοί είμαστε.
Την περιμένω με μεγάλη χαρά και σας χαρίζω ένα ταξίδι σε αυτόν τον όμορφο, δικό της κόσμο.

No comments:

Post a Comment